εξάρτηση εκδίκηση εγκατάλειψη
Αυτά τα λόγια από το τραγούδι του Robbie Williams μου ήρθαν στο μυαλό την ώρα που παρακολουθούσα τον "ΟρνιθόΡυγχο" του Σταυριανού Κιναλόπουλου. Γιατί; Ίσως επειδή από την αρχή των ανθρωπίνων ερωτικών σχέσεων και οι δυο μεριές έβρισκαν το πεδίο ελεύθερο, τις φαρμακερές γλώσσες του περιβάλλοντος δεμένες, και, στην απομόνωση της ίδιας της σχέσης, έβγαζαν από μέσα τους το ερωτικό ηφαίστειο που ξερνούσε τη λάβα του πάθους, της ηδονής, της ευτυχίας, των κοινωνικών ενοχών, των ψυχικών συνδρόμων, των ψευτο-πρέπει και όλων των κοινωνιολογικών συμπλεγμάτων.
Δεν με απασχολεί το θέμα του αν το ζευγάρι είναι ετεροφυλόφιλο, ομοφυλόφιλο, αν είναι αμφισεξουαλικοί, μετροσεξουαλικοί κι όλα αυτά τα κοινωνικά διακοσμητικά. Το θέμα μου είναι πώς συμπεριφέρεται ο καθένας μας στον/ην εκάστοτε σύντροφό του/της και ποιες είναι οι βάσεις και τα θεμέλια της σχέσης. Είναι η Αγάπη; Είναι ο Έρωτας; Το Μίσος; Η Εκδίκηση; Είναι πολύ λεπτή η γραμμή που τα διαχωρίζει όλα αυτά. Ή μήπως η "σχέση" συνεπάγεται από ένα παστίτσιο συναισθημάτων που ψήνεται σε ένα φούρνο που αποκαλούμε "συγκατοίκηση"; Όπως και νά'ναι, το σύμπλεγμα είναι το εξής: Πρωτόγονα συναισθήματα κι ένστικτα, συν τα εκλεπτυσμένα συναισθήματα του εξελιγμένου ανθρώπου, μέσα σε μια κοινωνία που έχει εκμαυλίσει την ακεραιότητα της ψυχής και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και όλα αυτά κατάφερε να παρουσιάσει ο κύριος Κιναλόπουλος στο θεατρικό έργο του και στο ομώνυμο βιβλίο. Πολύ δύσκολο εγχείρημα. Τα είδε, ίσως και κάποια να τα έχει ζήσει. Κι αυτά που ζούμε είναι οι πηγές των εμπνεύσεών μας. Πολλά τον προβλημάτισαν για να τα καταγράψει και, ναι, φεύγει κανείς από το θέατρο ή κλείνει το βιβλίο και μένει με χιλιάδες σκέψεις για τον εαυτό του και για τους ανθρώπους γύρω του.
Και σκέφτομαι κι εγώ... Κακά τα ψέματα. Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Η Ελλάδα τρώει τα δικά της. Κι εμείς σήμερα...
...βρίσκουμε τον άνθρωπό μας απλά για να τρωγόμαστε.
Αν αναρωτιέστε γιατί δεν αναφέρθηκα στον μυστηριώδη ορνιθόρυγχο...
"Η πρώτη αντίδραση των ξένων όταν βλέπουν έναν ορνιθόρυγχο, είναι η πλήρης δυσπιστία για το αν πρόκειται για αληθινό ζώο, αφού ειδικά το ράμφος μοιάζει με πλαστικό παιχνίδι που έχει προστεθεί. Η δεύτερη αντίδραση είναι διαφορετική, καθώς η γούνα έχει εξαιρετικά όμορφο χρώμα και υφή, ενώ το ράμφος τού δίνει μια πάντα χαμογελαστή όψη. Έτσι, όποιος βλέπει έναν ορνιθόρυγχο από κοντά, τον ερωτεύεται."
Περισσότερα... στο θέατρο και στο βιβλίο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου