Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Χορός με τη Βροχή

Η Κόρη της Φαιστού ζει!
Ήταν όμορφη του Μίνωα η κόρη. Ήταν ευτυχισμένη. Στις χαρούμενες της στιγμές δεν δίσταζε ποτέ να βγει και να χορέψει ξυπόλητη στη βροχή φορώντας το βαθύ κόκκινο φόρεμά της. Ταξίδεψε με τρικυμίες κι έφτασε στα βάθη των ονείρων της όπου εκεί γνώρισε έρωτες μικρούς κι αγάπες μεγάλες. Ερωτεύτηκε έντονα και παράφορα. Παρακαλούσε την αγάπη της να έρθει και να την βρει. Εκείνος την άφησε να κλαίει με λυγμούς και την ψυχή της κενή.  Απομονώθηκε και κοιμήθηκε για ένα αιώνα στα δώματα του πύργου της. Κάποιοι την έχασαν. Είπαν ότι βρήκαν τη μεταξένια της τη φορεσιά στα κλαριά του δέντρου. Μην τους πείτε την αλήθεια όμως. Θα την γνωρίζουμε μόνο εμείς. Γιατί οι αξιόπιστες πηγές λένε ότι εκείνος ήρθε. Μπήκε στα όνειρα της, της έδωσε στα χείλη ένα φιλί κι όλος ο κόσμος ξύπνησε. Γεννήθηκε απ'την αρχή, το ίδιο και η κόρη. Κι από τότε, συνεχίζει να χορεύει, συνεχίζει να τραγουδά, να ταξιδεύει, να ερωτεύεται...


φωτο.βόλτα

Μετά από πολλούς μήνες αναμονής, επιτέλους κυκλοφόρησε η φωτο.βόλτα.

Βόλτα στο φως μιας ψυχής που έχει ερωτευτεί, αλλάζει, μεταλλάσσεται και περνάει από τη μια φάση στην άλλη. Κάποιες στιγμές λιώνει από το ερωτικό πάθος. Άλλες στιγμές αισθάνεται παιδί και βγαίνει να παίξει στον ήλιο. Πονάει, υποφέρει και ζει στιγμές υπαρξιακής κρίσης. Ζηλεύει. Κάνει αταξίες και πειράζει το αντικείμενο του πόθου της. Τον πειράζει, τον χαϊδεύει, τον χαζεύει... Προσπαθεί να γίνει ένα μ'εκείνον, με την ψυχή του, με το σώμα του. Είναι κοντά στον Θεό. Χρησιμοποιεί τη Γλώσσα Του - το τραγούδι, τους στίχους, τη μουσική. Κάνει ό,τι μπορεί για να ζήσει τον έρωτα καθώς βρίσκεται  καθηλωμένη σ'ένα πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από έναν ήλιο λαμπρό. Συλλέγει τα συναισθήματα και ζει με την ελπίδα και τη χαρά ότι και τώρα και πάντα θα τον κοιτάζει, θα τον αποκτήσει και θα περάσει στην αιωνιότητα κάνοντας εις αεί βόλτες πολλές στο φως, ευτυχισμένη, γεμάτη, ερωτευμένη...